Azken asteotan, Belgikako, Poloniako eta Frantziako nekazariek Paris, Brusela eta beste hiri batzuetako kaleak hartu dituzte. Traktoreekin eta simaurrarekin, EBren eta Mercosur osatzen duten herrialdeen (Brasil, Argentina, Paraguai eta Uruguai) arteko merkataritza akordioaren negoziazioen amaieraren aurka agertu ziren. Bitartean, Espainiako Estatuan, nekazaritza-erakunde nagusien manifestazioak iragarri dira. EB-Mercosur akordio hau txarra da nekazaritzarentzat, pertsonentzat eta planetarentzat.

Nekazariak eta abeltzainak dira merkataritza libreko akordio honen aurka gehien dauden sektoreetako bat. Horietako asko kezkatuta daude bizirauteko bitartekoetan izango lukeen eraginagatik. Eta arrazoi dute. Horregatik, Greenpeacetik hainbat urtez borrokatu gara nekazarientzat hain kaltegarria den merkataritza itun honen aurka. Izan ere, 2017ko abenduan, Greenpeacek negoziazio horren dokumentuak ateak itxita filtratu zituen, eta agerian utzi zuen negoziazioak ez zirela kontuan hartzen ari ingurumenaren, lan-baldintzen eta giza eskubideen arloko nazioarteko konpromisoak.

Egiturari dagokionez bidegabea den sistema

EBko nekazari gehienek, horietako asko ustiategi txiki eta ertainak izanik, zailtasunak dituzte beren ekoizpenak aurrera ateratzeko. Haiek izan beharko lukete Europako nekazaritzaren lehentasuna eta bizkarrezurra. Baina egituraz bidegabea den sistema batean jarduten dutenez, ehunka ari dira egunero beren etxaldeak eta negozioak ixten.

Nekazari horiek nekazaritzako kimikako, elikagaigintzako eta banaketako enpresek presionatzen dituzte, prezio garestiak kobratzen baitizkiete ustiategiek behar dituzten intsumoengatik, eta miseria ordaintzen baitiete beren produktuengatik. Gainera, ez dute finantzaketarik, nekazaritza-ustiategi handiek hartzen baitute finantzaketa publiko eta pribatuaren zatirik handiena.

Beraz, ez da harritzekoa nekazariek EB-Mercosur akordio komertzialak azalduko liekeen lehia desleiala eta estandar bikoitzak nahi ez izatea.

Plagizida haragiren truke

Akordioaren arabera, EBk Hego Amerikatik datozen behi-okelaren, etxeko hegaztien, azukrearen, eztiaren eta beste nekazaritza-produktu batzuen inportazioak handituko lituzke, automobilen, produktu kimikoen eta farmazeutikoen (horien arteko pestizidak) eta plastikoen esportazio komunitario gehiagoren truke.

Akordioak nekazaritzako elikagaien enpresa handien interesetarako balio du argi eta garbi, eta Europako elikagaien ekoizle txiki eta ertainen egoera prekarioaren aurrean edalontzia betetzen duen tanta izan daiteke.

Mercosurreko behi-haragia eta pentsuak inportatzen ditu EBk, eta horrek nabarmen egin lezake gora EB-Mercosur akordioarekin: 99.000 tona behi-haragi gehiago, 180.000 tona etxeko hegazti, 190.000 tona azukre, milioi bat tona arto urtero. Hori gertatuz gero, nekazaritza eta abeltzaintza industrialen eredu suntsitzailea indartu egingo da Atlantikoaren bi aldeetan.

Hego Amerikako blokearen araudia ez dator bat EBrekin funtsezko esparruetan, hala nola plagizidetan, antibiotikoetan eta animalien ongizatean. Adibidez, EBn debekatutako plagizida asko Brasilgo industria-nekazaritzan erabiltzen dira oraindik ere, eta ikuskaritza ofizial batek frogatu du duela gutxi Brasilek ezin duela bermatu bere haragi-esportazioak EBk debekatzen dituen hormona kaltegarririk gabe daudenik.

Horrela, Europako ustiategi txiki eta ertainek lehia desleiala jasango dute EB-Mercosur akordioaren ondorioz, nekazaritzako eta abeltzaintza industrialeko erraldoien produktu merke eta batzuetan toxikoen inportazioek kalte egingo baitiete.

Ekosistemen suntsiketa

Hitzarmenak ekosistema baliotsuen suntsiketa ere elikatuko du. Egunero, Argentinako eta Paraguaiko Chaco eskualdeko basoak, edo Amazoniako oihana, Brasilgo Cerrado edo Pantanaleko sabana, abereentzako larreek eta soja-laborantzak ordezkatzen dituzte. Akordio honek, zuzenean edo zeharka, Hego Amerikan natura suntsitzea bultzatuko du. Ingurumen aldetik ahulak dira, eta nekazaritzako esportazioen hazkundea oso kezkagarria da. Aldi berean, baso-soiltze arriskua duten lehengaien erregulazioa atzeratzeko neurriak hartu ditu EBk.

Orduan, norentzat da ona akordio hau? Argi dago ez dela Europako nekazari gehienentzat. Aitzitik, esportaziora bideratutako agroindustria globalaren nahien neurrira egina dago, batetik, eta automobilgintza- eta kimika-industria alemaniarraren nahien neurrira, bestetik. Indar indartsu horiek lerrokatu egin dira, elikagaien ekoizle txikien, nekazari jasangarrien, nekazaritzako langileen, kontsumitzaileen eta ekosistema baliotsuen kaltetan.

Europako Alderdi Popularra, Espainiako Gobernuaren babesa duena, Bruselan merkataritza akordio bidegabe honen onarpena bultzatzen duen indar politiko nagusia da. Zalantzarik gabe, Bruselan egiten duten guztia nekazariei laguntzeko dela esango dute. Baina nekazariak beren hipokrisia ikusten ari dira. Gero, "ekologistei" egotziko diete landa-gaitzen errua, baina errealitate gordina da Europako alderdi politiko askok berriro ere nekazariak traizionatu eta zigortu egiten dituztela.